28 เมษายน เป็นวันรำลึกถึงคนทำงานที่เสียชีวิต เป็นวันแห่งการไว้อาลัยชีวิตที่สูญเสียอย่างน่าเศร้า เป็นวันที่หลายคำถามไม่ได้รับคำตอบ เป็นวันแห่งความโกรธขึ้งและขุ่นข้องหมองใจ
28 เมษายน ไม่ใช่วันแห่งความปลอดภัยและอาชีวอนามัยสากล อย่างที่รัฐบาล นายจ้าง หรือสหภาพแรงงานบางแห่งชวนเชื่อ ไม่ใช่วันแห่งการเฉลิมฉลองความปลอดภัยและสุขภาพในที่ทำงาน หรือ วันแห่งนโยบายอาชีวอนามัยหรือความปลอดภัยจากรัฐ อุตสาหกรรม และ บริษัทต่างๆ กล่าวอ้าง แต่คือวันแห่งการจดจำว่าแรงงานหลายล้านคน สังเวยชีวิตในหน้าที่ บาดเจ็บสาหัส และเจ็บป่วยจากโรคภัยร้ายแรงต่างๆ จากการทำงาน
ผู้เสียชีวิตหลายล้านคนเหล่านี้ ต่างเป็น พี่น้อง คู่ครอง ลูกหลาน พ่อแม่ ญาติ เพื่อน ของใครหลายๆคน ที่ไม่ได้กลับบ้าน แม้จะเลิกงานแล้ว บ้างต้องเจ็บป่วยด้วยโรคภัยต่างๆ จากการทำงาน จำนวนผู้สูญเสียเหล่านี้ไม่ใช่แค่ตัวเลขในสถิติ แต่คือชีวิตที่มีเลือดเนื้อ ชีวิตที่สูญเสียไปจากการทำงานหาเลี้ยงปากท้อง
28 เมษายน คือวันแห่งการทวงถามว่าเหตุใด ความสูญเสียเหล่านี้ยังเกิดขึ้น คือวันแห่งการเรียกร้องให้เหตุเหล่านี้สิ้นสุดลง
28 เมษายน คือวันแห่งการย้ำเตือนว่า คนทำงานทุกคนมีสิทธิที่จะได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย กลับมาหาคนที่รักในสภาพร่างกายและจิตใจที่ปราศจากโรคภัยหรืออาการบาดเจ็บต่างๆ ข้ออ้างที่ว่า คนทำงานเสียชีวิตก็เพราะทำงานที่เสี่ยงอันตราย เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ เพราะหากงานเหล่านี้อันตราย เราก็ต้องทำให้มันปลอดภัย ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม จะใช้เงิน วางระบบใหม่ เปลี่ยนวิธีการทำงาน วางแผนใหม่ หรือลงทุนมากขึ้น สิ่งเหล่านี้จำเป็นต้องทำ เพื่อให้งานปลอดภัยให้ได้
ทุกวันนี้เงินจำนวนมากถูกใช้ไปกับการทำวิจัยทางทหารและการพัฒนา เพื่อค้นคว้าวิธีที่จะเข่นฆ่าชีวิต มากกว่าปกป้องชีวิตในที่ทำงาน หากเจียดงบประมาณที่ใช้ในการทหารและธุรกิจที่มุ่งเข่นฆ่าผู้คนเหล่านี้สักเล็กน้อยมาใช้ เราจะสามารถลดอันตรายและขจัดความเสี่ยงจากการทำงานอย่างในระดับฐานรากได้ ซึ่งหมายความว่า จะมีครอบครัวที่สูญเสียคนรักจากการทำงานน้อยลง และคนที่เราไว้อาลัยในวันที่ 28 เมษานี้ก็จะน้อยลงไปด้วย
ในปี 2566 นี้ เราขอเรียกร้องให้ยุติความขัดแย้งทางทหารและสงครามทั้งหมด เพื่อสันติภาพ เพื่อยุติปฏิบัติการกองกำลังทหาร เราของเรียกร้องให้รัฐบาลและบรรษัทหยุดเข่นฆ่าประชาชน หยุดเข่นฆ่าคนทำงาน เราจำเป็นต้องเปลี่ยนทรัพยากรทางเศรษฐกิจของรัฐและเอกชน จากที่หากำไรบนการทำร้ายชีวิต ไปสู่การปกป้องชีวิต จะต้องไม่มีชีวิตใดสูญเสีย บาดเจ็บ ป่วยไข้ในที่ทำงานอีก
จดจำชีวิตที่สูญเสีย ต่อสู้เพื่อชีวิตที่ยังอยู่ ยุติการเข่นฆ่าคนทำงาน
