by IUF Asia/Pacific | Feb 14, 2023 | বাংলা Bengali, Women Unions & Power
এটি অত্যন্ত দুঃখের বিষয় যে আমরা ২ নভেম্বর, ২০২২-এ ভারতে সেলফ এমপ্লয়েড ওমেন’স এসোসিয়েশন (SEWA) এর প্রতিষ্ঠাতা সিস্টার এলা আর ভাটের মৃত্যু সম্পর্কে জানতে পেরেছি। সমগ্র এশিয়া-প্যাসিফিক অঞ্চল জুড়ে, IUF এর সদস্যরা SEWA এর সদস্যদের প্রতি তাদের সমবেদনা প্রকাশ করেছে।
গত তিন দিন ধরে, এলাবেনের সম্মানে মূলধারার মিডিয়া, সুশীল সমাজ, ট্রেড ইউনিয়ন এবং শিক্ষাবিদ দ্বারা হাজার হাজার শ্রদ্ধাঞ্জলি প্রকাশিত হয়েছে, যা নারীর ন্যায়বিচারের জন্য প্রতিশ্রুতিবদ্ধ তার অসাধারণ জীবন এবং নারীর অধিকার ও ক্ষমতায়নে তার অবিশ্বাস্য অবদানের স্বীকৃতিস্বরূপ।
স্পষ্টতই ইলাবেনের শিক্ষা, মূল্যবোধ এবং দিকনির্দেশনা সারা বিশ্বের নারীদের অনুরণিত করে থাকে। জলবায়ু সঙ্কট, খাদ্য সংকট এবং বৈশ্বিক অর্থনৈতিক সংকট মোকাবেলায় পরস্পর সহায়তাকারী স্থানীয় সম্প্রদায়গুলিকে পুনর্গঠন ও পুনরুদ্ধারের জন্য এলাবেনের আহ্বান যেখানে নারীরা অগ্রণী ভূমিকা পালন করা এখন আগের চেয়ে বেশি প্রয়োজন। সহিংসতা, সংঘাত এবং যুদ্ধের এই ভয়ঙ্কর সময়ে যেমন গুরুত্বপূর্ণ, তেমনি শান্তিপূর্ণ রূপান্তর এবং অহিংস উপায়ে এলাবেনের গভীর অঙ্গীকারের উদাহরণ। নারী শক্তি, অর্থনৈতিক ন্যায়বিচার এবং শান্তির এই যোগসূত্রে আমরা সেই উত্তরগুলি খুঁজে পাই যা সরকার পারে না।
আমরা আরও স্মরণ করি যে ইলাবেন শুধুমাত্র নারী অধিকারের জন্যই নয়, নারী শ্রমিকদের সংগঠিত করার জন্যও প্রতিশ্রুতিবদ্ধ ছিলেন। ক্ষমতায়ন কেবল সম্পদ এবং উদ্যোক্তাদের প্রবেশাধিকারের মাধ্যমে নারীদের আয় এবং জীবিকার উন্নতির মাধ্যমে নয়, বরং একটি ট্রেড ইউনিয়নে শ্রমিক হিসাবে সক্রিয়ভাবে তাদের যৌথ শক্তি গড়ে তোলার মাধ্যমে অর্জন করা হয়েছিল।
SEWA-এর সূত্রপাত SEWA-কে শুধুমাত্র গৃহ-ভিত্তিক এবং অপ্রাতিষ্ঠানিক সেক্টরের পেশার একটি পরিসরে কাজ করা নারীদের সংগঠন হিসাবে নয়, বরং নারী শ্রমিকদের ট্রেড ইউনিয়ন হিসাবে প্রতিষ্ঠা করার সংগ্রামে নিহিত। রাজ্য স্তরে শ্রম বিভাগ কর্তৃপক্ষ প্রাথমিকভাবে SEWA-এর ট্রেড ইউনিয়ন হিসাবে নিবন্ধনের বিরোধিতা করেছিল কারণ এর সদস্যদের কোনও নিয়োগকর্তা নেই। ইলাবেন যুক্তি দিয়েছিলেন যে নারী কর্মীদের ঐক্যবদ্ধভাবে একত্রিত করা – তাদের সম্মিলিত প্রতিনিধিত্ব এবং যৌথ ক্ষমতা নিশ্চিত করা – এটিই SEWA কে একটি ট্রেড ইউনিয়ন করে তোলে, নিয়োগকর্তার উপস্থিতি বা অনুপস্থিতি নয়। SEWA পরবর্তীতে ১২ এপ্রিল, ১৯৭২ সালে একটি ট্রেড ইউনিয়ন হিসাবে নিবন্ধিত হয়।
এই শিক্ষাটি আজও আমাদের জন্য গুরুত্বপূর্ণ কারণ লক্ষ লক্ষ যুব কর্মীকে স্ব-নিযুক্ত হিসাবে মনোনীত করা হয়েছে এবং তাদের সম্মিলিত প্রতিনিধিত্ব এবং যৌথ শক্তির জন্য একত্রিত হওয়া দরকার। ট্রেড ইউনিয়ন তাদের দরকার – এবং এটি গঠন করার অধিকার তাদের আছে।
SEWA প্রথমবারের মতো স্ব-নিযুক্ত নারী শ্রমিকদের সংগঠিত, যৌথ দরকষাকষির ক্ষমতা প্রতিষ্ঠা করে। SEWA-তে IUF -এর সদস্যদের মধ্যে, নারী বিড়ি (তামাক) কর্মীদের যৌথভাবে ক্রেতাদের দ্বারা প্রদত্ত মূল্যের দরকষাকষির অসাধারণ সাফল্য এটির একটি উদাহরণ। একই অভিজ্ঞতার পুনরাবৃত্তি ঘটেছে নারী দুগ্ধকর্মীদের নিয়েও। একটি ট্রেড ইউনিয়ন হিসাবে SEWA এর সম্মিলিত প্রতিনিধিত্ব এবং শক্তিও সবজি বিক্রেতা এবং খাদ্য বিক্রেতাদের সরকারী কর্তৃপক্ষের সাথে আলোচনায় তাদের অধিকার এবং স্বার্থ রক্ষা করতে সক্ষম করে। ইলাবেনের মূল্যবোধ ও কাজ থেকে প্রবাহিত এবং তিনি যে অর্থনৈতিক ও সামাজিক ন্যায়বিচার আশা করেছিলেন এটি সেই ক্ষমতায়ন। এপ্রিল ২০১৬-এ ইলাবেন যেমনটি SEWA রাষ্ট্রীয় পত্রিকার প্রথম সংখ্যায় লিখেছিলেন, সংগঠিত করার মাধ্যমে নারীরা “অনেক প্রয়োজনীয় আওয়াজ, দৃশ্যমানতা এবং বৈধতা অর্জন করতে পারে”।
নারী শ্রমিকদের জন্য অর্থনৈতিক ও সামাজিক ন্যায়বিচারের প্রতি ইলাবেনের আজীবন প্রতিশ্রুতি এবং তাদের যৌথ ক্ষমতায়নের প্রতি সম্মান জানাতে, IUF এশিয়া/প্যাসিফিক আঞ্চলিক সংগঠন নিশ্চিত করবে যে ইলাবেনের ধারণা, লেখা, পাঠ এবং কর্মগুলি ট্রেড ইউনিয়ন নেতাদের তরুণ প্রজন্মকে শেখানো হবে। প্রকৃতপক্ষে, এটি এলাবেনের কাজ- নারী শ্রমিকদের সাথে কথা বলতে বের হওয়া, তাদের মধ্যে থাকা, তাদের নিজেদের নেতা হওয়ার জন্য আত্মবিশ্বাস তৈরি করতে সাহায্য করা- এটাই আমাদের সবচেয়ে গুরুত্বপূর্ণ শিক্ষা।
হকার হিসাবে তাদের অধিকারের আইনি সুরক্ষা পাওয়ার পর আহমেদাবাদে সবজি বিক্রেতাদের সাথে ইলাবেনের ছবি। ছবিটি ২৫ ফেব্রæয়ারী, ২০১০ সালে ফটোগ্রাফার টম পিয়েট্রাসিক এর তোলা।
by Shruti P | Feb 13, 2023 | हिन्दी Hindi, Social Justice, Women Unions & Power
आज संगठनों/सरकारें/कंपनियां के भाषणों, बैठकों, सम्मेलनों और नीति दस्तावेजों में यह तेजी से सामान्य हो गया है की उन्होंने लिंग-आधारित दृष्टिकोण या लैंगिक परिप्रेक्ष्य को शामिल किया है और उसकी पुष्टि की है।
और निश्चित रूप से हम लैंगिक परिप्रेक्ष्य को शामिल करते हैं और महिलाओं की महत्वपूर्ण भूमिका को पहचानते हैं।
यह “बेशक” है जो हमें परेशान करना चाहिए। तात्पर्य यह है कि यह इतना स्पष्ट है कि हमें इसमें संदेह नहीं करना चाहिए। यह स्पष्ट है की यह उच्चारित है, लेकिन यह किसी तरह से बचाव के लिए भी इस्तेमाल किया जाता है। यह लिंग के दृष्टिकोण और महिलाओं की भूमिका को ध्यान में रखने में विफल रहने के लिए आलोचना के खिलाफ लगभग एक बीमा पॉलिसी की तरह है। लेकिन हम अक्सर सोचते रह जाते हैं कि वास्तव में लैंगिक दृष्टिकोण को कैसे शामिल किया गया था, महिलाओं ने इसमें कैसे भाग लिया (जो भी हो), और क्या महिलाओं ने वास्तव में इसके परिणाम को आकार दिया? हम पूछते रह जाते हैं, “ठीक है, लेकिन क्या यह लिंग परिप्रेक्ष्य से वास्तव में कुछ भी बदलाव आया?”
संयुक्त राष्ट्र एजेंसियों, विश्व बैंक और इसके अंतर्राष्ट्रीय वित्त निगम (IFC) और IMF सहित कई अंतर्राष्ट्रीय संस्थानों से हाल की रिपोर्टों और नीति दस्तावेजों को पढ़े तोह लैंगिक परिप्रेक्ष्य, लिंग-आधारित दृष्टिकोण और लिंग-संवेदनशीलता नीतियां के निरंतर संदर्भ हैं। अब लिंग आधारित लचीलापन भी है।
पूरे अध्याय लैंगिक दृष्टिकोण को समर्पित हैं। ज्यादातर मामलों में महिलाएं सिर्फ अब आँकड़ों में शामिल हैं। तथ्यों और आंकड़ों में लिंग के आंकड़े है जो एक दशक पहले नहीं थे। इसलिए आंकड़ों में पहली बार महिलाएं दिख रही हैं। सरकारें, कंपनियाँ और अंतर्राष्ट्रीय एजेंसियाँ अब “बेशक” कह सकती हैं। लेकिन इन आंकड़ों का क्या होता है? यह महिलाओं की स्थिति को कैसे बदलता है? महिलाएं अपनी स्थिति को बदलने के लिए इसका उपयोग कैसे करती हैं? क्या अब से दस साल बाद के आंकड़े यह बदलाव दिखाएंगे? (महामारी के दौरान आंकड़े बदल गए। लिंग वेतन अंतर फिर से बढ़ गया, जिससे महिलाएं एक दशक या उससे अधिक समय पीछे चली गईं।)
इन लैंगिक दृष्टिकोणों में मामले के अध्ययन, कहानियों और महिलाओं की आवाज वाले बक्से हैं। या अधिक सटीक रूप से, एक महिला की आवाज: एक महिला जो गरीबी से बाहर निकलने के लिए या हाशिये से अपना रास्ता निकालने के लिए पर्याप्त रूप से साधन संपन्न थी। इसमें कोई शक नहीं कि यह एक संघर्ष था और हम इसका पूरा सम्मान करते हैं। लेकिन कई बार यह व्यक्तिगत महिलाओं के बारे में है। महिलाओं का समूह नहीं। सामूहिक रूप से संगठित महिलाएं नहीं। ऐसी महिलाएँ नहीं जिनकी संयुक्त शक्ति ने पुरुषों के विशेषाधिकार, शक्ति और स्थिति को बाधित किया।
ये सफलता की कहानियां बताती हैं कि कैसे महिलाओं (या एक महिला) ने लैंगिक अंतर को खत्म कर दिया और जो कुछ भी पुरुष कर रहे थे, वहां तक पहुंच गए या उससे आगे निकल गए। दोबारा, हम इसे हल्के में नहीं लेते हैं और हम इसका सम्मान करते हैं कि यह कितना कठिन है। लेकिन हम शायद ही कभी इस लिंग-आधारित दृष्टिकोण या लिंग परिप्रेक्ष्य में पुरुषों को अंतर को ख़त्म करने के लिए कुछ करते हुए देखते हैं। पुरुष स्थिर रहते हैं, जहां पुरुष हैं, वहां पहुंचने के लिए महिलाएं दस गुना अधिक मेहनत करती हैं। दूसरे शब्दों में, पुरुष पितृसत्ता के विशेषाधिकार और शक्ति को बनाए रखते हैं और महिलाओं को यह पता लगाना होता है कि उन्हें कैसे पार करना है।
मुद्दा यह है कि लिंग परिप्रेक्ष्य और लिंग आधारित दृष्टिकोण अर्थहीन हैं यदि वे शक्ति के मुद्दे को संबोधित नहीं करते हैं। विस्तार से, लैंगिक दृष्टिकोण और लिंग-आधारित दृष्टिकोण केवल तभी मायने रखते हैं जब वे मूलभूत परिवर्तन लाने के लिए महिलाओं को अपनी सामूहिक शक्ति का प्रयोग करने के लिए संगठित करने में योगदान करते हैं। लैंगिक परिप्रेक्ष्य स्थिर दृष्टिकोण नहीं होना चाहिए (एक स्नैपशॉट, प्रोफ़ाइल या डेटासेट)। यह महिलाओं के प्रणालीगत और संस्थागत भेद्यता और हाशिए पर, महिलाओं के सामूहिक आत्मविश्वास और उनकी संगठित करने की क्षमता, और भेदभाव, उत्पीड़न और शोषण को दूर करने के लिए महिलाओं के सामूहिक संघर्ष के बीच अंतःक्रिया की एक गतिशील प्रक्रिया होनी चाहिए।
जैसा कि मैंने कहीं और तर्क दिया है: पितृसत्ता एक रवैया नहीं है। यह महिलाओं के दमन और शोषण के लिए बनाई गई सत्ता (एक शासन व्यवस्था) की व्यवस्था है। यह जानबूझकर मज़दूर वर्ग की सामूहिक शक्ति को प्रतिबंधित करता है और हमारे संगठनों की शक्ति को कमजोर करता है। यह सांस्कृतिक नहीं है, यह राजनीतिक है।
लैंगिक परिप्रेक्ष्य और लिंग आधारित दृष्टिकोण सार्थक होने के लिए, उन्हें राजनीतिक होना चाहिए। परिणामी होने के लिए उन्हें महिलाओं की सामूहिक शक्ति को बढ़ाने में योगदान देना चाहिए।
इस संदर्भ में हमें लैंगिक दृष्टिकोण और लिंग आधारित दृष्टिकोणों को शामिल करने के लिए किसी भी दावे का आलोचनात्मक मूल्यांकन करने की आवश्यकता है। हमें यह पूछना चाहिए कि निर्णय लेने में महिलाओं के पास अधिक शक्ति कैसे हो? कार्रवाई और उसके परिणामों दोनों को निर्धारित करने के लिए महिलाओं का अधिक नियंत्रण (संसाधनों के आवंटन और अधिकारों और प्रतिनिधित्व के प्रयोग में) कैसे होता है? महिलाएं इन लाभों को संस्थागत बनाने (लॉक इन) करने के लिए अपनी सामूहिक शक्ति का उपयोग कैसे करती हैं और यह सुनिश्चित करती हैं कि जो कुछ भी लड़ कर हासिल किया है उसे वापस नहीं छिना जा सके?
यदि अनुसंधान, नीतियों, कार्यक्रमों और राज्य के कार्यों में लैंगिक दृष्टिकोण निर्णय लेने और संसाधनों पर नियंत्रण में महिलाओं के लिए अधिक शक्ति की गारंटी नहीं देता है, तो वे केवल दृष्टिकोण हैं। बेशक तब कुछ नहीं बदलेगा, सब कुछ वैसा ही रहेगा।
by Shruti P | Feb 13, 2023 | हिन्दी Hindi, Social Justice, Women Unions & Power
हमें बहुत दुःख के साथ 2 नवंबर, 2022 को बहन इला आर. भट्ट के निधन के बारे में पता चला। इलाबेन भारत में स्व-नियोजित महिला संगठन (सेवा) की संस्थापक थी। पूरे एशिया-पसिफ़िक क्षेत्र में IUF सदस्यों ने सेवा के सदस्यों के प्रति संवेदना व्यक्त कि है।
पिछले तीन दिनों में, मेनस्ट्रीम मीडिया, सिविल सोसाइटी संगठनों, ट्रेड यूनियनों और शैक्षणिक जगत द्वारा इलाबेन के सम्मान में हजारों श्रद्धांजलि प्रकाशित की गई हैं, जिनमें महिलाओं के लिए न्याय के लिए प्रतिबद्ध उनके असाधारण जीवन और महिलाओं के अधिकारों और सशक्तिकरण में उनके अविश्वसनीय योगदान को मान्यता दी हैं।
इलाबेन की शिक्षाएं, मूल्य और मार्गदर्शन दुनिया भर की महिलाओं के साथ प्रतिध्वनित होते रहेंगे। जलवायु संकट, खाद्य संकट और वैश्विक आर्थिक संकट के सामने अब पहले से कहीं अधिक आवश्यक स्थानीय समुदायों के पुनर्निर्माण और पुनर्निर्माण के लिए इलाबेन के आह्वान की जरूरत है, जिसमें महिलाओं की प्रमुख भूमिका होगी। हिंसा और युद्ध के इस भयावह समय में शांतिपूर्ण परिवर्तन और अहिंसक साधनों के लिए इलाबेन की गहरी प्रतिबद्धता उतनी ही महत्वपूर्ण है। नारी शक्ति, आर्थिक न्याय और शांति के इस गठजोड़ में ही हमें उत्तर मिलते हैं जो सरकारों के पास नहीं है।
हम यह भी याद करते हैं कि इलाबेन न केवल महिलाओं के अधिकारों के लिए प्रतिबद्ध थीं, बल्कि महिला श्रमिकों को संगठित करने के लिए भी प्रतिबद्ध थीं।सशक्तिकरण न केवल सिर्फ संसाधनों और उद्यमिता तक पहुंच के माध्यम से महिलाओं की आय और आजीविका में सुधार कर के प्राप्त किया गया है, बल्कि सक्रिय रूप से एक ट्रेड यूनियन में श्रमिकों के रूप में उनकी सामूहिक शक्ति का निर्माण करके हासिल किया गया है।
सेवा का मूल उद्गम सेवा को न केवल घर-खाता और अनौपचारिक क्षेत्र के व्यवसायों में काम करने वाली महिलाओं के एक संगठन के रूप में, बल्कि महिला श्रमिकों के एक ट्रेड यूनियन के रूप में स्थापित करने के संघर्ष में निहित है। राज्य स्तर पर श्रम विभाग के अधिकारियों ने शुरू में एक ट्रेड यूनियन के रूप में सेवा के पंजीकरण का विरोध किया क्योंकि इसके सदस्यों का कोई नियोक्ता नहीं है। इलाबेन ने तर्क दिया कि महिला श्रमिकों को एक साथ आना – उनका सामूहिक प्रतिनिधित्व और सामूहिक शक्ति सुनिश्चित करना – सेवा को एक ट्रेड यूनियन बनाता है, न कि किसी नियोक्ता की उपस्थिति या अनुपस्थिति। फिर 12 अप्रैल, 1972 को सेवा का ट्रेड यूनियन के रूप में पंजीकृत किया गया।
यह शिक्षा आज भी हमारे लिए महत्वपूर्ण है क्योंकि लाखों युवा श्रमिकों को स्वरोजगार के रूप में नामित किया गया है और उन्हें सामूहिक प्रतिनिधित्व और सामूहिक शक्ति बनाने के लिए एक साथ आने की जरूरत है। उन्हें ट्रेड यूनियन बनाने की जरूरत है – और अधिकार है।
सेवा ने पहली बार संगठित स्व-नियोजित महिला श्रमिकों की सामूहिक सौदेबाजी की शक्ति की स्थापना की। सेवा में IUF की सदस्यता के बीच, बीड़ी (तंबाकू) महिला श्रमिकों की सामूहिक रूप से खरीदारों द्वारा भुगतान की गई कीमतों पर सौदेबाजी करने की जबरदस्त सफलता इसका एक उदाहरण है। महिला डेरी श्रमिकों के साथ भी यही अनुभव दोहराया गया। ट्रेड यूनियन के रूप में सेवा के सामूहिक प्रतिनिधित्व और ताकत ने भी फल-सब्जी विक्रेताओं और खाद्य विक्रेताओं को सरकारी अधिकारियों के साथ बातचीत करने में अपने अधिकारों और हितों की रक्षा करने में सक्षम बनाया। यह इलाबेन के मूल्यों और कार्यों और उस आर्थिक और सामाजिक न्याय से बहने वाला सशक्तिकरण है जिसकी उन्हें आशा थी। जैसा कि इलाबेन ने अप्रैल 2016 में सेवा राष्ट्रीय पत्रिका के पहले अंक में लिखा था, महिलाओं को संगठित करके “अति आवश्यक आवाज, दृश्यता और सत्यापन प्राप्त कर सकते हैं”।
महिला श्रमिकों के लिए आर्थिक और सामाजिक न्याय और उनके सामूहिक सशक्तिकरण के लिए इलाबेन की आजीवन प्रतिबद्धता का सम्मान करने के लिए, आईयूएफ एशिया/पसिफ़िक क्षेत्रीय संगठन यह सुनिश्चित करेगा कि इलाबेन के विचार, लेखन, सबक और कार्यों को ट्रेड यूनियन नेताओं की एक युवा पीढ़ी को सिखाया जाए। वास्तव में, ये इलाबेन की क्रिया हैं- महिला श्रमिकों से बात करने के लिए बाहर जाना, उनके बीच रहना, उनमें खुद नेता बनने के लिए आत्मविश्वास पैदा करने में मदद करना- यह हमारा सबसे महत्वपूर्ण सबक है।
स्ट्रीट वेंडर के रूप में अपने अधिकारों का कानूनी संरक्षण जीतने के बाद अहमदाबाद में सब्जी विक्रेताओं के साथ इलाबेन की तस्वीर। यह तस्वीर 25 फरवरी, 2010 को फोटोग्राफर टॉम पिएत्रसिक द्वारा ली गई है।
महिला श्रमिकों के लिए आर्थिक और सामाजिक न्याय और उनके सामूहिक सशक्तिकरण के लिए इलाबेन की आजीवन प्रतिबद्धता का सम्मान करने के लिए, आईयूएफ एशिया/पसिफ़िक क्षेत्रीय संगठन यह सुनिश्चित करेगा कि इलाबेन के विचार, लेखन, सबक और कार्यों को ट्रेड यूनियन नेताओं की एक युवा पीढ़ी को सिखाया जाए। वास्तव में, ये इलाबेन की क्रिया हैं- महिला श्रमिकों से बात करने के लिए बाहर जाना, उनके बीच रहना, उनमें खुद नेता बनने के लिए आत्मविश्वास पैदा करने में मदद करना- यह हमारा सबसे महत्वपूर्ण सबक है।
स्ट्रीट वेंडर के रूप में अपने अधिकारों का कानूनी संरक्षण जीतने के बाद अहमदाबाद में सब्जी विक्रेताओं के साथ इलाबेन की तस्वीर। यह तस्वीर 25 फरवरी, 2010 को फोटोग्राफर टॉम पिएत्रसिक द्वारा ली गई है।
by FH | Feb 13, 2023 | Social Justice, Women Unions & Power, اردو Urdu
یہ انتہائی افسوس کے ساتھ ہے کہ ہمیں 2 نومبر 2022 کو بھارت میں سیلف ایمپلائیڈ ویمنز ایسوسی ایشن کی بانی سسٹر ایلا آر بھٹ کے انتقال کا علم ہوا۔پورے ایشیاء پیسیفک ریجن میں آئی یو ایف سے وابستہ افراد نے سیلف ایمپلائیڈ ویمنز ایسوسی ایشن کے اراکین سے تعزیت کا اظہار کیا ہے۔
گزشتَہ تین دنوں کے دوران، مین اسٹریم میڈیا، سول سوسائٹی کی تنظیموں، ٹریڈ یونینز اور علمی دنیا کی طرف سے ایلابین کے اعزاز میں ہزاروں خراج تحسین مضا مین شائع کیے گئے ، جن میں خواتین کے لیے انصاف ، عزم، غیر معمولی زندگی اور خواتین کے حقوق اور بااختیار بنانے کے لیے ان کی ناقابل بیان شراکت کو تسلیم کیا گیا ہے۔
واضح طور پر ایلابین کی تعلیمات، اقدار اور رہنمائی دنیا بھر کی خواتین کے ساتھ ملتی جلتی ہے۔ایلابین کا باہمی تعاون کرنے والی مقامی کمیونٹیز کی تعمیر نو اور بحالی کا مطالبہ جس میں خواتین اہم کردار ادا کرتی ہیں، موسمیاتی بحران، خوراک کے بحران اور عالمی اقتصادی بحران کے تناظر میں اب پہلے سے کہیں زیادہ ضروری ہوگیا ہے۔تشدد، تصادم اور جنگ کے ان خوفناک وقتوں میں جتنا اہم ہے، یہ ایلابین کی پرامن تبدیلی اور عدم تشدد کے طریقوں کے لیے گہری وابستگی کی مثال ہے۔ خواتین کی طاقت، معاشی انصاف اور امن کے اس گٹھ جوڑ میں ہی ہمیں وہ جواب ملتے ہیں جو حکومتیں نہیں کر سکتیں۔
ہمیں یہ بھی یاد ہے کہ ایلابین نہ صرف خواتین کے حقوق کے لیے بلکہ خواتین کارکنوں کو منظم کرنے کے لیے بھی پرعزم تھیں۔بااختیار بنانا نہ صرف وسائل تک رسائی اور کاروبار کے ذریعے خواتین کی آمدنی اور معاش میں بہتری کے ذریعے حاصل کیا گیا بلکہ ٹریڈ یونین میں کارکنوں کے طور پر ان کی اجتماعی طاقت کو فعال طور پر استوار کرنے سے حاصل کیا گیا۔
سیواکی ابتدا کی جد و جہد میں سیواکو نہ صرف گھریلو اور غیر رسمی شعبوں میں کام کرنے والی خواتین کی ایک تنظیم کے طور پر بلکہ خواتین کارکنوں کی ایک ٹریڈ یونین کے طور پر قائم کرنا ہے ۔ ریاستی سطح پر لیبر ڈیپارٹمنٹ کے حکام نے ابتدائی طور پر سیلف ایمپلائیڈ ویمنز ایسوسی ایشن کے بطور ٹریڈ یونین رجسٹریشن کی مخالفت کی کیونکہ اس کے اراکین کا کوئی آجر نہیں ہے۔ ایلابین نے دلیل دی کہ خواتین کارکنوں کو اتحاد میں لانا – ان کی اجتماعی نمائندگی اور اجتماعی طاقت کو یقینی بنانا – وہ چیز ہے جو سیواکو ایک ٹریڈ یونین بناتی ہے، نہ کہ کسی آجر کی موجودگی یا غیر موجودگی۔ بعد ازاں سیواکو 12 اپریل 1972 کو بطور ٹریڈ یونین رجسٹر کیا گیا۔
یہ سبق آج بھی ہمارے لیے اہم ہے کیونکہ لاکھوں نوجوان کارکنوں کو خود روزگار کے طور پر نامزد کیا گیا ہے اور انہیں اجتماعی نمائندگی اور اجتماعی طاقت کے لیے اکٹھے ہونے کی ضرورت ہے۔ انہیں ایک ٹریڈ یونین کی ضرورت ہے – اور انہیں اس کا حق ہے۔
سیلف ایمپلائیڈ ویمنز ایسوسی ایشن نے پہلی بار خود روزگار خواتین کارکنوں کی منظم، اجتماعی سودے بازی کی طاقت قائم کی۔ سیلف ایمپلائیڈ ویمنز ایسوسی ایشن میں آئی یو ایف کی رکنیت میں، بیڑی (تمباکو) خواتین کارکنوں کی خریداروں کی طرف سے ادا کی گئی قیمتوں پر اجتماعی طور پر سودے کاری کرنے میں زبردست کامیابی اس کی ایک مثال ہے۔ یہی تجربہ خواتین ڈیری ورکرز کے ساتھ بھی دہرایا گیا۔ایک ٹریڈ یونین کے طور پر سیلف ایمپلائیڈ ویمنز ایسوسی ایشن کی اجتماعی نمائندگی اور طاقت نے سبزی فروشوں اور خوراک بیچنے والوں کو سرکاری حکام کے ساتھ بات چیت میں اپنے حقوق اور مفادات کا دفاع کرنے کے قابل بنایا۔یہ ایلابین کی اقدار اور کام اور معاشی اور سماجی انصاف سے حاصل ہونے والی خود اختیاری ہے جس کی انہیں امید تھی۔جیسا کہ ایلابین نے اپریل 2016 میں سیلف ایمپلائیڈ ویمنز ایسوسی ایشن راشٹریہ پتریکا کے پہلے شمارے میں لکھا تھا، خواتین کو منظم کرنے کے ذریعے “اہم آواز،نمود اور توثیق حاصل کر سکتے ہیں”۔
خواتین کارکنوں کے لیے معاشی اور سماجی انصاف اور ان کو اجتماعی طور پر بااختیار بنانے کے لیے ایلابین کی تاحیات وابستگی کا احترام کرنے کے لیے،آئی یو ایف ایشیا/پیسفک ریجنل آرگنائزیشن اس بات کو یقینی بنائے گی کہ ایلابین کے خیالات، تحریریں، اسباق اور اقدامات ٹریڈ یونین رہنماؤں کی نوجوان نسل کو سکھائے جائیں۔درحقیقت، یہ ایلابین کے اقدامات ہیں – خواتین کارکنوں سے بات کرنے کے لیے باہر جانا، ان میں شامل ہونا، خود لیڈر بننے کے لیے اعتماد پیدا کرنے میں ان کی مدد کرنا – یہ ہمارا سب سے اہم سبق ہے۔
احمد آباد میں 
سبزی فروشوں کے ساتھ ایلابین کی تصویر سڑک پر دکاندار کے طور پر اپنے حقوق کا قانونی تحفظ حاصل کرنے کے بعد۔ تصویر 25 فروری 2010 کو فوٹوگرافر ٹام پیٹراسک نے لی ہے۔
by IUF Asia/Pacific | Nov 19, 2022 | မြန်မာဘာသာ Myanmar language, Social Justice, Women Unions & Power
လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးသည် အလုပ်သမားများ၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းကို တိုးတက်စေနိုင်ပြီး တည်မြဲသော ဝင်ငွေ၊ ဘေးကင်းလုံခြုံသောအလုပ် ရရှိနိုင်သည့် ပတ်ဝန်းကျင် ဖန်တီးပေးနိုင်တယ်ဆိုတာ သံသယရှိစရာမလိုပါ။ ဤအရာအက အထူးသဖြင့် အသေးစားငါးဖမ်းလုပ်ငန်းနှင့် စိုက်ပျိုးရေးလုပ်ငန်းများတွင် လုပ်ကိုင်နေကြသည့် အလုပ်သမားများနှင့် တပိုင်တနိုင် တောင်သူလယ်သမားများ၊ ရိုးရိုးကဏ္ဍက အလုပ်သမားများနှင့် အိမ်တွင်းအလုပ်သမားများအတွက် အရေးကြီးပါသည်။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ၊ လူမှုဘဝဆိုင်ရာနှင့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ အားနည်းချက် ကြီးမားလေလေ၊ လူမှုဘဝကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှုအတွက် လိုအပ်ချက် ကြီးမားလေလေ ဖြစ်သည်။ သို့ပေမယ် တချိန်တည်းမှာ – ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ၊ လူမှုဘဝဆိုင်ရာနှင့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ အားနည်းချက် ကြီးမားခြင်းက အဲဒီအလုပ်သမားတွေ လူမှုဘဝဆိုင်ရာ ကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှုရရှိခံစားဖို့ ပိုမိုနည်းပါးစေပါသည်။ အားနည်းချက်နှင့် လူမှုဘဝကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှု တို့ကြား ဤပြောင်းပြန်ဆက်စပ်မှုသည် ကဏ္ဍအားလုံးတွင် ပျံ့နှံ့နေပြီး အထူးသဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ်လုပ်ကိုင်ရသော ကဏ္ဍက လုပ်သားများနှင့် ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမားများကြားတွင် ထင်ရှားပါသည်။
လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးကို ပိုမိုတောင်းဆိုခြင်းသည် သူ့ဘာသာသူ ဖြေရှင်းချက်တော့ မဟုတ်ပါ။ ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းကဏ္ဍကို ဥပမာအားဖြင့် ကြည့်ရမည်ဆိုလျှင် တံငါသည်များ၊ လယ်သမားများနှင့် ငါးဖမ်းလုပ်သားများ၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုနှင့် သုခချမ်းသာများဆိုင်ရာ ရပိုင်ခွင့်များ လက်လှမ်းမီမှုရရှိစေရေးတို့အတွက် လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးသည် ထိရောက်မှု ရှိစေနိုင်ပါသည်။ သို့သော်လည်း ၎င်း၏ ထိရောက်မှုသည် အခွင့်အရေး၊ လုပ်ငန်းစဥ်နှင့် အရင်းအမြစ် ခွဲဝေမှုတို့အပေါ်တွင် မူတည်ပါသည်။
ဆင်းရဲမွဲတေမှု လျှော့ချရေး၊ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း တိုးတက်ရေးမှာ ထိရောက်မှုရှိစေရန် လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးအတွက် အမျိုးသမီးအလုပ်သမားများ ဆုံးဖြတ်ချက်ချမှုအပိုင်းတွေမှာ တိုက်ရိုက်ပါဝင်မှု မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပါသည်။ အမျိုးသမီးတို့၏ပါဝင်မှုသည် သင်္ကေတအဖြစ် သို့မဟုတ် အချည်းအနှီးအဖြစ် (အမျိုးသမီးများကို လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး ရုပ်ပစ္စည်း ပစ်မှတ်များအဖြစ်) မထားရှိသင့်ပါ။ ၎င်းသည် ကျားမရေးရာ ရှုထောင့်များနှင့် ကျားမရေးရာ အခြေခံချဥ်းကပ်မှုများ တစ်ခုတည်းပေါ်တွင် အခြေမခံပဲ အမျိုးသမီးများကိုယ်တိုင် ပါဝင်လာခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး ထိရောက်ပြီး အမှတ်တကယ် မျှမျှတတဖြစ်စေရန် လုပ်ငန်းခွင်များ၊ လယ်ခင်းများနှင့် လူ့အဖွဲ့အစည်းများတွင်လည်းကောင်း၊ ဆုံးဖြတ်ချက်ချခြင်း၊ အစီအစဥ်ရေးဆွဲခြင်းနှင့် အကောင်အထည်ဖော်ခြင်း အဆင့်အားလုံးတွင်လည်းကောင်း အမျိုးသမီးလုပ်သားများ သူတို့ဘာသာသူတို့ စုပေါင်းကိုယ်စားခွင့် ရှိကြရမည်။
အများပြည်သူပိုင် အရင်းအမြစ်များ ခွဲဝေဖြန့်ဖြူးခြင်းအပေါ်တွင်လည်းကောင်း၊ ပွင့်လင်းမြင်သာမှု၊ တရားမျှတမှုနှင့် လက်လှမ်းမီမှုတို့ကို သေချာစေရန် စဥ်ဆက်မပြတ် အကဲဖြတ်ခြင်းနှင့် စောင့်ကြည့်ခြင်းတို့တွင် လည်းကောင်း ဆုံးဖြတ်ချက် ချမှတ်ရာတွင် အမျိုးသမီးများ၏ တိုက်ရိုက် စုပေါင်းကိုယ်စားပြုမှုမှတဆင့် ပြုလုပ်စေခြင်းဖြင့် လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးသည် အဓိပ္ပာယ်ရှိပြီး ထိရောက်မှုရှိစေလိမ့်မည်။ အကယ်၍ ဆုံးဖြတ်ချက်ချမှုတွင် အမျိုးသားများလွှမ်းမိုးပါက လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး ထိရောက်မှုမရှိသည့်အပြင် ၎င်း၏ နယ်ပယ်နှင့်လက်လှမ်းမီမှုတွင် အကန့်အသတ်ရှိပြီး ခွဲခြားဆက်ဆံမှု၊ အလွဲသုံးစားမှု၊ အကျင့်ပျက်ခြစားမှု အလားအလာလည်း ပိုရှိလာစေပါသည်။ အကျင့်ပျက်ခြစားမှုများကြောင့် လက်ရှိ လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး အစီအစဥ်များ တိုက်စားခံရမှုသည် ဒေသတွင်းမှာ ကြီးမားသော စိန်ခေါ်မှုတရပ်အဖြစ် ရှိနေဆဲ ဖြစ်သည်။
ကျိုးပဲ့နေသော၊ တာဝန်မဲ့သော၊ လျို့ဝှက်သော အဖွဲ့အစည်းများတွင် လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးအတွက် အရင်းအမြစ်များ ပေါင်းထည့်ခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့ကို ကျရှုံးစေဖို့အတွက်လို့ပဲ ရိုးရှင်းစွာ သတ်မှတ်ပါသည်။ နည်းပညာအသစ်များသည် အရေးကြီးသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်နိုင်သော်လည်း အခြေခံကျသော အဖွဲ့အစည်းဆိုင်ရာ ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများ လိုအပ်ပါသည်။ အဲဒီထဲက အရေးကြီးဆုံးမှာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချမှုအပိုင်းတွင် အမျိုးသမီးများ၏ တိုက်ရိုက်စုပေါင်းပါဝင်မှု ရှိစေရန် ဖြစ်သည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံတွင် အမျိုးသားကျေးလက်အလုပ်အကိုင်အာမခံချက်အက်ဥပဒေ (NREGA) အောက်တွင် လူမှုကာကွယ်ရေးစောင့်ရှောက်ရေးကို အထိရောက်ဆုံး အသုံးပြုမှု ရရှိပါသည်။ သူတို့ဆီတွင် အမျိုးသမီးများ ဦးဆောင်သည့် လွတ်လပ်ပြီး ဒီမိုကရေစီနည်းလမ်းကျသော သမဂ္ဂများမှ စည်းရုံးမှု၊ မူဝါဒကြားဝင်ညှိနှိုင်းမှုနှင့် ဆုံးဖြတ်ချက်ချမှုတို့တွင် ပါဝင်နေခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဒီသမဂ္ဂများသည် NREGA အောက်မှ ၎င်းတို့ အမျိုးသမီးအခွင့်အရေးရရှိစေရေး ရရှိစေပါသည်။ တဖက်မှာလည်း NREGA အရင်းအမြစ်များကို သင့်လျှော်မျှတပြီး ထိရောက်သော အသုံးပြုမှု ဖြစ်စေရန် ဒေသခံအာဏာပိုင်များနှင့်လည်း ချိတ်ဆက်ဆောင်ရွက်ပါသည်။
ဆုံးဖြတ်ချက်ချမှတ်သည့်အပိုင်းတွင် အမျိုးသမီးများ၏ တိုက်ရိုက်စုပေါင်း ပါဝင်မှုနှင့် ကိုယ်စားပြုမှုတို့သည် ILO ပြဌာန်းချက် အမှတ် ၈၇ တွင် အာမခံချက်ပေးထားသော လွတ်လပ်စွာအသင့်အပင်းဖွဲ့စည်းခွင့် အခွင့်အရေးကို ကျင့်သုံးနိုင်မှုဟု ယူဆလို့ရပါသည်။ (စိုက်ပျိုးရေးဆိုင်ရာလုပ်သားများ စည်းရုံးခွင့်၊ ကျေးလက်လုပ်သားများ၏ အဖွဲ့အစည်း၊ အိမ်တွင်းအခြေပြု လုပ်သားများ ဆိုင်ရာ ILO ပြဌာန်းချက် အမှတ် ၁၁, ၁၄၁ နှင့် ၁၇၇ တို့သည်လည်း အရေးကြီးပါသည်။) အမျိုးသမီးများသည် သူတို့ကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ထားသော အဖွဲ့အစည်း တခုခုတွင် အတူတကွ စုပေါင်းနိုင်သည်၊ ၎င်းတို့၏ စုပေါင်းအကျိုးစီးပွားကို ကိုယ်စားပြုပြီး စုပေါင်းတောင်းဆိုမှုနှင့် ဆုံးဖြတ်ချက်ချမှုတို့တွင် ပါဝင်ဆောင်ရွက်နိုင်ပါသည်။ လွတ်လပ်စွာ အသင်းအပင်းဖွဲ့စည်းခွင့် အပေါ် ကန့်သတ်ချက်များ သို့မဟုတ် ဤအခွင့်အရေးကို ရရှိစေရန် အမျိုးသမီးများအား အဟန့်အတားဖြစ်စေသော အတားအဆီးများသည် ၎င်းတို့၏ ပါဝင်ပတ်သက်မှုကို ဟန့်တားစေကာ လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး မူဝါဒများနှင့် အစီအစဥ်များ၏ ထိရောက်မှုကို လျော့ပါးစေပါသည်။
အမျိူးသမီးလုပ်သားများ၊ လယ်သမားများနှင့် တံငါသည်များ၏ စုစည်းနိုင်မှုအပေါ် ကန့်သတ်ချက်များ သို့မဟုတ် အဟန့်အတားများသည် အမျိုးသမီးများ၏ စီးပွားရေး၊လူမှုရေးဆိုင်ရာ အားနည်းချက်တို့ကို ပိုမိုဆိုးရွားစေပါသည်။ ၎င်းသည် လူကုန်ကူးခြင်းနှင့် အဓမ္မလုပ်အားခိုင်းစေမှုများအပါအဝင် ခေါင်းပုံဖြတ်မှုနှင့် အလွဲသုံးစားမှု တိုးမြင့်လာခြင်းကို ဦးတည်စေပြီး လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှုများ မလုံလောက်ခြင်းနှင့် အဓိပ္ပါယ်မဲ့ခြင်းတို့ကို ဖြစ်စေပါသည်။
သယံဇာတခွဲဝေရာ လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးသည် အကြီးစားစီးပွားဖြစ် ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းကို သွယ်ဝိုက်၍ ထောက်ပံ့မှု မပြုသင့်ပါ။ သင်္ဘောများ၊ စက်ရုံများအလုပ်ရုံများက ငါးဖမ်းလုပ်သားများ၏ ဆင်းရဲမွဲတေမှုလစာသည် ၎င်းတို့၏ အသိုင်းအဝိုင်းများတွင် ဆင်းရဲမွဲတွေမှုကို တည်တံ့စေပြီး – ရပ်ရွာများမှာ စီးပွားဖြစ် ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းလည်ပတ်နေသော နေရာနှင့် အနီးတဝိုက်တွင် တည်ရှိကြပါသည်။ ၂၀၂၂ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၃ ရက်နေ့က ဖိလစ်ပိုင်နိုင်ငံက ၄ ကြိမ်မြောက် ငါးဖမ်းလုပ်သားများဆိုင်ရာ အမျိုးသားညီလာခံ တွင် ငါးဖမ်းလုပ်သားများ၏ စွမ်းအားကို တည်ဆောက်ခြင်းနှင့် ရေရှည်တည်တံ့သော ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းတို့အကြား ချိတ်ဆက်မှုကို ချမှတ်ဆောင်ရွက်ခဲ့ပါသည်။ ဤကိစ္စတွင် ငါးဖမ်းလုပ်သားများညီလာခံက ဆင်းရဲမွဲတေမှု၊ ကြွေးမြီနှင့် လူ့အခွင့်အရေးများ လက်လှမ်းမီမှု နည်းပါးခြင်း (အစားအစာနှင့် အဟာရ၊ အိမ်ရာ၊ ပညာရေးနှင့် ကျန်းမာရေးစောင့်မှု) တို့သည် ပုဂ္ဂိလက စီးပွားဖြစ် ငါးလုပ်ငန်း ကဏ္ဍတွင် ဆင်းရဲမွဲတေမှု လုပ်ခလစာ၏ တိုက်ရိုက်အကျိုးဆက်အဖြစ် သတ်မှတ်ပါသည်။ သမဂ္ဂဖြစ်မြောက်ရေးကို တားဆီးရန် အလုပ်ရှင်များ၏ နောက်ကွယ်က ကြိုးကိုင်ကြိုးပမ်းမှုများနှင့် ILO ပြဌာန်းချက် အမှတ် ၈၇ နှင့် ၉၈ တွင်ပါရှိသော လွတ်လပ်စွာ အသင်းအပင်းဖွဲ့စည်းခွင့်နှင့် စုပေါင်းတောင်းဆိုခွင့်တို့ကို အကြိမ်ကြိမ်ချိုးဖောက်မှုများသည် ငါးဖမ်းလုပ်သားများကို ပိုမိုကောင်းမွန်သော လုပ်အားခရရှိရေးနှင့် ၎င်းနှင့်မိသားစုတို့ ဆင်းရဲမွဲတေမှုမှ ကယ်ထုတ်နိုင်ရေးအတွက် ၎င်းတို့၏စုပေါင်းတောင်းဆိုခွင့်ကို တားဆီးပါသည်။
ပိုမိုကောင်းမွန်သော လုပ်ခလစာနှင့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းလုပ်ငန်များ ရရှိစေရန် ပုဂ္ဂလိက စီးပွားဖြစ် ငါးဖမ်းကဏ္ဍတွင် စုပေါင်းညှိနှိုင်းတောင်းဆိုမှုသည် ဦးစားပေးတရပ်အဖြစ် ရှိနေရမည် ဖြစ်ပြီး၊ အစိုးရက ငွေကြေးထောက်ပံ့သော လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးသည် အခွင့်အရေးများကို ဖိနှိပ်ပြီး ဆင်းရဲမွဲတေမှု လုပ်ခလစာများကို တည်တံ့စေသော လုပ်ငန်းတခုခုကို အမှတ်မထင် ထောက်ပံ့မှုမျိုး မလုပ်သင့်ပါ။
ငါးလုပ်ငန်းကဏ္ဍက အလုပ်သမားများ၏ ကျန်းမာရေးနှင့် ဘေးကင်းလုံခြုံရေး အခွင့်အရေးများကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်နှင့် ကျယ်ပြန့်စွာ ချိုးဖောက်မှုများသည် ILO ပြဌာန်းချက် အမှတ် ၁၅၅ ကို ချိုးဖောက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ၎င်းသည် ယခုအခါ အခြေခံပြဌာန်းချက်တရပ် ဖြစ်လာသည်။ ဖိလစ်ပိုင်နိုင်ငံတွင် ၄ ကြိမ်မြောက် ငါးဖမ်းလုပ်သားများဆိုင်ရာ အမျိုးသားညီလာခံသို့ တက်ရောက်လာကြသော ငါးဖမ်းနယ်ပယ်က အဖွဲ့ဝင်တော်တော်များက ပုဂ္ဂလိက စီးပွားဖြစ် ငါးဖမ်းကဏ္ဍက ငါးဖမ်းသမားများ ရရှိခံစားကြရသော ပြင်းထန်သည့်ထိခိုက်မှုသည် ဘေးကင်းလုံခြုံမှုမရှိသော အလုပ်အလေ့အကျင့်များကြောင့် ဖြစ်သည်ဟု ဖော်ထုတ်ကြပါသည်။ ဘေးကင်းလုံခြုံမှု မရှိသော အလုပ်က ပိုမိုကြီးမားသော ထိခိုက်ဒဏ်ရာ၊ နာတာရှည်ဖျားနာမှုနှင့် အလုပ်မဆင်းနိုင်တော့သည့် အခြေအနေများကို ဖြစ်ပေါ်စေပြီး ၎င်းသည် လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှု အစီအစဥ်များအပေါ် ပိုမို ဝန်ပိစေပါသည်။
ဥပမာ အနေဖြင့် မော်ဒိဗ်နိုင်ငံက ကျွန်ုပ်တို့၏ အဖွဲ့ဝင် BKMU သည် ငါးဖမ်းနှုန်းအပေါ် ဆွေးနွေးညှိနှိုင်းနိုင်စွမ်းရှိပြီး ဒီလိုဆွေးနွေးနိုင်မှုက ငါးဖမ်းလုပ်သားများနှင့် ၎င်းတို့၏ မိသားစုနှင့် အသိုင်းအဝိုင်းများကို ဝင်ငွေနှင့်အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းလုပ်ငန်း တိုးလာစေပါသည်။ သို့သော်လည်း လက်ရှိ လုပ်ငန်းဆက်ဆံရေးဥပဒေ (Industrial Relations Bill)သစ်က စည်းရုံးမှုနှင့် စုပေါင်းတောင်းဆိုမှုများ ဆောင်ရွက်ရန် BKMU ၏ စွမ်းရည်ကို လျော့ပါးစေရန် ခြိမ်းခြောက်နေပါသည်။ စုပေါင်းတောင်းဆိုမှု အခွင့်အရေးများ မရှိသည့်အခါ ဝယ်ယူကြသော ကုမ္ပဏီများသည် လက်ဝါးကြီးအုပ်မှုကို ထိန်းသိမ်းကာ ငါးဖမ်းဈေးနှုန်းများကို ကြိုးကိုင်နိုင်ပြီး BKMU အဖွဲ့ဝင်များ၏ ဝင်ငွေများကို လျော့ပါးစေပါသည်။ ၎င်းက ဒီဝင်ငွေများအပေါ် မှီခိုနေကြသည့် ရပ်ရွာလူထုများတွင် ဆင်းရဲမွဲတေမှုနှင့် ကြွေးမြီ ပိုမိုကြီးထွားစေပါသည်။ ၎င်းကို လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးဘက်သို့ လှည့်ခြင်းသည် အဖြေမဟုတ်ပါ။ အဖြေသည် စီးပွားဖြစ် ငါးဖမ်းကဏ္ဍတွင် အမြတ်ပြန်လည် ဖြန့်ဝေရန် စုပေါင်းညှိနှိုင်းတောင်းဆိုခွင့် ကျင့်သုံးနိုင်ခြင်းပေါ်မူတည်ပြီး လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး မှတဆင့် အများပြည်သူ အရင်းအမြစ်များကို လမ်းကြောင်းလွှဲခြင်းမျိုး မဖြစ်ရပါ။
လက်မှုငါးဖမ်းလုပ်ငန်း၊ အသေးစားရေလုပ်ငန်း၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ်လုပ်ကိုင်ရသော ကဏ္ဍနှင့် အိမ်တွင်းအခြေပြု လုပ်ငန်းတို့အပြင် ရာသီဥတု အားနည်းချက်ဒဏ်ခံနေကြရသော ကမ်းရိုးတန်းနှင့်ကုန်းတွင်းငါးဖမ်းလုပ်ငန်း အများစုတွင် လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှု လိုအပ်ပါသည်။ ၎င်းသည် လက်မှုလုပ်ငန်းနှင့်ရေလုပ်ငန်းတို့တွင် ကလေးလုပ်သားကိစ္စကို အရေးတကြီးဖြေရှင်းရန် လိုအပ်သော ဗျူဟာများ၏ အရေးကြီးသော အစိတ်အပိုင်းတခုဖြစ်သည်။
ရာသီဥတုဖောက်ပြန်ခြင်း၊ ဇီဝမျိုးစုံကွဲများ ဆုံးရှုံးခြင်းနှင့် ရေနေသတ္တဝါမျိုးစိတ်များ ကျဆင်းလာခြင်းဆိုင်ရာ ကမ်းရိုးတမ်းငါးဖမ်းအသိုင်းအဝန်းများ၏ အားနည်းချက်မှာ ဒေသတခွင်လုံးအတွက် စိုးရိမ်စရာ ဖြစ်လာနေပါသည်။ ၎င်းသည် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းလုပ်ငန်းနှင့် ဝင်ငွေများအပြင် နယ်မြေခံတို့၏ စားနပ်ရိက္ခာဖူလုံရေးအပေါ် သိသာသော အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိစေပါသည်။ လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး၏ ထိရောက်မှုသည် သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာ ကာကွယ်မှုနှင့် အခွင့်အရေးများကို ပေါင်းစပ်ထားသည့် ပိုမိုညီညွတ်ပြီး ပြည့်စုံသော မူဝါဒချဥ်းကပ်မှုတရပ်အပေါ်တွင် မူတည်ပါသည်။ ၎င်းတွင် ဆုံးဖြတ်ချက်ချမှုမှာ ရေလုပ်သားများ၏ စုပေါင်းကိုယ်စားပြုခွင့်နှင့် အစာအဟာရ ရရှိခွင့်တို့ ပါဝင်ပါသည်။ ၎င်းတို့၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းလုပ်ငန်းတွေကို သတ်နေသည့် လုပ်ငန်းဆိုင်ရာ ညစ်ညမ်းမှုတို့ကို တားဆီးရန် အစိုးရများမှ အရေးယူဆောင်ရွက်မှုများ လုပ်ဆောင်ဖို့ လိုအပ်ပါသည်။
-
-
လုပ်ငန်းဆိုင်ရာ ညစ်ညမ်းမှု
-
-
ရာသီဥတု အားနည်းချက်
အရင်းအမြစ်များဆိုင်ရာ မေးခွန်းသည် အကြီးစား စီးပွားဖြစ် ငါးဖမ်းခြင်း – အထူးသဖြင့် ကမ်းဝေးငါးဖမ်းခြင်း (DWF) – အတွက် အစိုးရထောက်ပံ့ငွေများ ပျံ့နှံ့မှုနှင့် ဆက်စပ်နေပါသည်။ DWF သည် ရှားပါးသော ရေနေသယံဇာတများအပေါ် သိသာထင်ရှားသော သက်ရောက်မှုရှိပြီး သမုဒ္ဒရာငါးဖမ်းလုပ်ငန်း လျော့ကျလာမှုအပေါ် ခြိမ်းခြောက်နေပါသည်။ ၎င်းသည် ငါးဖမ်း အသိုင်းအဝိုင်းများ၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းနှင့် စားနပ်ရိက္ခာဖူလုံရေးကို တဖန် ခြိမ်းခြောက်နေပါသည်။ ၎င်းကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းခြင်းမပြုပါက အကြီးစား စီးပွားဖြစ် ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းနှင့် DWF ရေယာဥ်အတွက် အစိုးရထောက်ပံ့ငွေများသည် ကမ်းရိုးတမ်း ငါးဖမ်းအသိုင်းအဝန်းများ အထူးသဖြင့် မိရိုးဖလာနှင့် ဌာနေငါးဖမ်းသူများကြားမှာ ဆင်းရဲမွဲတေမှု၊ ကြွေးမြီနှင့် စားနပ်ရိက္ခာ မဖူလုံမှုများကို ပိုမိုကြီးမားစေပါသည်။ ၎င်းက လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး ပိုမိုလိုအပ်မှုကို ဖြစ်ပေါ်စေပါသည်။ စီးပွားဖြစ် ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းအတွက် သယံဇာတ ထုတ်ယူမှု ထောက်ပံ့ငွေများ ဆက်လက်ပေးဆောင်နေပါက လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး၏ ထိရောက်မှုသည်လည်း ဆက်လက် လျော့ကျနေသေးသည်။
ဤသဘောအရ ငါးလုပ်ငန်းကဏ္ဍတွင် သာတူညီမျှ “ အပြာရောင် အသွင်ပြောင်းခြင်း” ကို ရရှိရန် လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးသည် အများပြည်သူ အရင်းအမြစ်များကို သိသာစွာခွဲဝေပေးပြီး အလုပ်သမားများ၏ အခွင့်အရေးကို အသိအမှတ်ပြုရန် လိုအပ်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် အစိုးရ ရန်ပုံငွေဖြင့် လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှုကို တိုးမြှင့်ရန်သာမက သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်၊ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းလုပ်ငန်းနှင့် ဝင်ငွေ၊ စားနပ်ရိက္ခာဖူလုံမှုကို ထိခိုက်နိုင်သည့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ ထောက်ပံ့နေမှုများကို လျှော့ချရန် လိုအပ်ပါသည်။ ဖြည့်စွက်ပြောရရင် လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးကို အများပြည်သူ အရင်းအမြစ်များ၏ ပိုမိုကျယ်ပြန့်သောခွဲဝေးမှု ပုံစံဖြင့် ငွေကြေးထောက်ပံ့သင့်ပါသည်။ ၎င်းသည် သယံဇာတထုတ်ယူသော သို့မဟုတ် အဖျက်သဘောဆောင်သော လုပ်ငန်းများအတွက် ထောက်ပံ့မှုကို လျှော့ချခြင်းနှင့် အကျိုးတူပူးပေါင်းဆောက်ရွက်မှု အခွန်၊ ချမ်းသာသူများအပေါ်အခွန်များ တိုးမြှင့်ပေးဆောင်စေခြင်း တို့ကို ဦးစားပေးလုပ်ဆောင်ပါသည်။
နောက်ဆုံးအနေဖြင့် အသွင်ကူးပြောင်းမှု တခုခု မျှမျှတတနှင့် ရေရှည်တည်တံ့လိုလျှင် လူမှုကာကွယ် စောင့်ရှောက်ရေးသည် ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုကို ပြန်လည်ဖြန့်ဝေရမည် ဖြစ်ပါသည်။
-
-
လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်ကိုင်ရသောကဏ္ဍက အမျိုးသမီးများ လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး လိုအပ်ပါသည်။ သို့သော်လည်း လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး ထိရောက်မှုနှင့်မျှမျှတတရှိစေဖို့ စုပေါင်းကိုယ်စားပြုခွင့် ရှိရမည်
-
-
ပုဂ္ဂလိကစီးပွားဖြစ် ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းမှ အမျိုးသမီးများ ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင်၊ ၎င်းတို့မိသားစုနှင့် အသိုင်းအဝိုင်းများကို ဆင်းရဲမွဲတေမှုမှ ရုန်းထွက်နိုင်ရန် လွတ်လပ်စွာအသင်းအပင်းဖွဲ့စည်းခွင့်နှင့် စုပေါင်းညှိနှိုင်းတောင်းဆိုခွင့် ရရှိဖို့လိုသည်
-
-
စီးပွားဖြစ် ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းသည် အမတော်ငွေ သို့မဟုတ် လူမှုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးမဟုတ်ပါပဲ အလုပ်သမား၊သမဂ္ဂအခွင့်အရေးများနှင့် ရေရှည်တည်တံ့သော ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းအလေ့အကျင့် ရှိဖို့လိုအပ်ပါသည်
by IUF Asia/Pacific | Nov 18, 2022 | Collective Bargaining Rights, Freedom of Association, Human Rights, Social Justice, Women Unions & Power
There is no doubt that social protection can contribute to creating an enabling environment in which workers can improve their livelihoods and ensure stable incomes and safe work. This is especially important for workers engaged in small-scale fisheries and agriculture, and for marginal farmers, informal sector workers and home-based workers. The greater the physical, social and economic vulnerability, the greater the need for social protection. Yet at the same time, the greater the physical, social and economic vulnerability, the less access these workers have to social protection. This inverse correlation between vulnerability and access to social protection is prevalent in all sectors and is especially evident among informal sector workers and migrant workers.
Calling for more social protection is not a solution in and of itself. Taking the example of the fisheries sector, social protection can be effective in ensuring access to rights and improving the livelihoods and wellbeing of fishers, farmers and fisheries workers. But its effectiveness depends on rights, process and resource allocation.
The direct involvement of women workers in decision-making is essential for social protection to be effective in reducing poverty and improving livelihoods. The involvement of women cannot be symbolic or passive (women as targets of social protection instruments). It is not based on the inclusion of gender perspectives and gender-based approaches alone, but the inclusion of women themselves. Women workers must be able to collectively represent themselves in the workplaces, farms and communities – and at all levels of decision-making, planning and implementation – for social protection to be effective and truly equitable.
Women will ensure that social protection is meaningful and effective through their direct, collective representation in decision-making in the allocation and distribution of public resources; and continuous assessment and monitoring to ensure transparency, fairness and reach. If decision-making is dominated by men, then not only is there a greater likelihood that social protection will be ineffective and limited in its scope and reach, there is also a greater likelihood of discrimination, abuse and corruption. The erosion of existing social protection programs due to corruption remains a serious challenge in the region.
Adding more resources for social protection to broken, unaccountable and opaque institutions simply sets us up for failure. While new technologies could play an important role, fundamental institutional reforms are needed. The most important of which is the direct, collective participation of women workers in decision-making. In India, the most effective use of social protection under the National Rural Employment Guarantee Act (NREGA) occurs where independent, democratic unions led by women are involved in organizing, policy intervention and decision-making. These unions ensure that women secure their rights under NREGA, while also engaging with local authorities to ensure the appropriate, fair and effective use of NREGA resources.
The direct, collective involvement and representation of women in decision-making assumes that women can exercise the right to freedom of association guaranteed under ILO Convention No 87. (Also important are ILO Convention Nos 11, 141 and 177 on the right of agricultural workers to organize; rural workers’ organizations; and home-based workers). Women can combine together in an organization of their own choosing, represent their collective interests and engage in collective bargaining and decision-making. Any restrictions on freedom of association or barriers that impede women’s access to these enabling rights prevents their involvement, which in turn undermines the effectiveness of social protection policies and programs.
Restrictions on or impediments to the ability of women workers, farmers and fishers to organize themselves also exacerbate the economic and social vulnerability of women. This leads to increased exploitation and abuse – including trafficking and forced labour – which renders social protection both inadequate and meaningless.
In terms of the allocation of resources, social protection should not indirectly subsidize the large-scale commercial fisheries industry. The poverty wages of fisheries workers on vessels and in factories perpetuates poverty in their communities – communities often located in and around commercial fisheries operations. On September 3, 2022, the 4th National Fishworkers Congress in the Philippines established the link between building fisheries workers’ power and a sustainable fishing industry. In this context the Fishworkers Congress identified poverty, debt and lack of access to human rights (food and nutrition, housing, education and health care) as the direct consequence of poverty wages in the private commercial fisheries sector. Orchestrated efforts by employers to prevent union organizing, and repeated violations of the right to freedom of association and collective bargaining guaranteed under ILO Conventions Nos 87 and 98, prevent fisheries workers from collectively bargaining to secure better wages and lift themselves and their families out of poverty.
Collective bargaining in the private commercial fisheries sector to achieve better wages and livelihoods must remain a priority and government financed social protection should not inadvertently subsidize an industry that suppresses rights and perpetuates poverty wages.
Serious and widespread violations of workers’ health and safety rights in the fisheries sector contravene ILO Convention No 155, which is now a fundamental convention. Several members of the fishing community participating in the 4th National Fishworkers Congress in the Philippines described the serious injuries suffered by fishers in the private commercial fishing sector due to unsafe work practices. Unsafe work causes greater injury, long-term illness and inability to work, which in turn increases the burden on social protection programs.
In the Maldives, for example, our affiliate BKMU has the capacity to negotiate catch prices that will increase the incomes and livelihoods of fishers and their families and communities, including migrant workers. However, the new Industrial Relations Bill currently before the parliament threatens to undermine BKMU’s ability to organize and collectively bargain. In the absence of collective bargaining rights, buying companies maintain a monopsony and can manipulate catch prices and reduce the incomes of BKMU members. This results in greater poverty and debt in the communities dependent on these incomes. Turning to social protection is not the answer. The answer in the commercial fisheries sector lies in the exercise of collective bargaining rights to redistribute profit, not the redirection of public resources through social protection.
Social protection is needed most in artisanal fisheries, small-scale extensive aquaculture, the informal sector and home-based work, as well as coastal and inland fishing communities experiencing climate vulnerability. It is a vital part of the strategies needed to urgently address child labour in artisanal fisheries and aquaculture.
The vulnerability of coastal fishing communities to climate change, biodiversity loss and declining aquatic species is a serious concern throughout the region. This has a significant impact on livelihoods and incomes as well as local food security. The effectiveness of social protection depends on a more coherent and comprehensive policy approach that integrates environmental protection and rights. This includes the right of fisherfolk to collective representation in decision-making and the right to food and nutrition. It also needs action by governments to stop industrial pollution killing their livelihoods.
-
-
industrial pollution
-
-
climate vulnerability
The question of resources also relates to the prevalence of government subsidies for large-scale commercial fishing, especially distant water fishing (DWF). DWF has a significant impact on scarce aquatic resources and threatens to reduce the availability of ocean caught fisheries. This in turn threatens the livelihoods and food security of fishing communities. If left unaddressed, government subsidies for large-scale commercial fishing and DWF fleets will create greater poverty, debt and food insecurity in coastal fishing communities and especially among traditional and indigenous fisherfolk. This then creates the (avoidable) need for more social protection. Yet the effectiveness of this social protection will be continuously undermined as long as the extractive subsidies for the commercial fishing industry continues.
It is in this sense that social protection to secure an equitable “blue transformation” in the fisheries sector requires a significant reallocation of public resources and recognition of workers’ rights. We not only need to increase government funded social protection, but to reduce subsidies for economic activities detrimental to the environment, livelihoods and incomes, and food security. In addition to this, social protection must be financed through a greater allocation of public resources, which places priority on reduced support for extractive or destructive industries, and increased corporate taxes and taxes on the wealthy.
Ultimately social protection must redistribute wealth if any transformation is to be truly equitable and sustainable.
-
-
women in the informal sector need social protection, but must have the right to collective representation to ensure social protection is effective and equitable
-
-
women in the private commercial fisheries industry need the right to freedom of association and collective bargaining to lift themselves, their families and their communities out of poverty
-
-
commercial fishing needs worker and trade union rights and sustainable fishing practices, not subsidies or social protection
